آیا فیلمبرداری با دوربین عکاسی ضرر دارد؟

فیلمبرداری با دوربین عکاسی

دوربین‌های عکاسی دیجیتال امروزه آنقدر توانا شده‌اند که به کاربران امکانِ فیلمبرداری هم می‌دهند. سوالی که ممکن است برای برخی مطرح شود این است که آیا فیلمبرداری با دوربین عکاسی ضرر دارد؟ یعنی آیا این کار به دستگاهِ ما آسیبی می‌زند؟ در این متن سعی می‌کنیم به این سوال پاسخ دهیم و بگوییم که تحت چه شرایطی این کار بدونِ ضرر است.

فیلمبرداری با دوربین عکاسی به خاطر استفاده بدون وقفه از سنسور و پردازش‌گر و داغ شدن دستگاه گاهاً به یک چالش برای کاربر بدل می‌شود. خاموش شدن خودکار دوربینِ عکاسی بعد از رسیدن به محدودیتِ زمانی میانگین، رخدادی است که تنش‌زا است. کاربر ممکن است نگران شود که شاید با این کار دارد به دستگاه آسیب می‌زند. در این مقاله   به این موضوع خواهیم پرداخت تا شما با خیالی راحت‌تر از امکانِ فیلمبرداری با دوربینِ عکاسی بهره‌مند باشید و از زیر و بم این قضیه سر در بیاورید.

 ثبت نام در دوره عکاسی مقدماتی و پیشرفته 

فیلمبرداری با دوربین عکاسی دیجیتال

سرفصل هایی که در این مقاله مورد بررسی قرار می دهیم:
  • فیلمبرداری با دوربین عکاسی دیجیتال
  • محدودیت زمانی و خاموش شدن دوربین‌های عکاسی
  • فیلمبرداری با دوربین عکاسی تا چه حد آسیب‌زا است؟
  • بالاخره با دوربین عکاسی فیلمبرداری کنم یا نه؟

فیلمبرداری با دوربین عکاسی

امروزه حتی ارزان‌قیمت‌ترین دوربین‌های عکاسیِ دیجیتال هم به کاربر امکانِ فیلمبرداری می‌دهند. البته این قضیه بالعکس هم هست. برای مثال دوربین‌ فیلمبرداری حرفه‌ای SONY FX3 به کاربر امکانِ عکاسی با رزولوشن ۱۰ مگاپیکسل را می‌دهد.

عملکرد دوربین هنگام تصویربرداری

خب برای آگاهی از این موضوع بهتر است تفکیکی بین فیلمبرداری و عکاسی قائل نشویم. بگذارید هر دو را در یک حوزه یعنی تصویربرداری بررسی کنیم. امروزه دوربین‌های عکاسی و فیلمبرداریِ دیجیتال، نور را از طریقِ یک سنسور حساس به نور دریافت می‌کنند و با استفاده از تراشه مرکزی آن را به دیتا data بدل می‌کنند.

در این صورت وقتی قرار است کاربر یک شات بزند، دست خود را روی شاتر قرار می‌دهد، دیافراگم به مدت و حد مشخصی باز می‌شود، نور وارد می‌شود و دیافراگم بسته می‌شود. سنسور نور را دریافت و در کسرِ کوچکی از زمان پردازش انجام می‌شود. تصویر مد نظر شما روی کارت حافظه ذخیره به صورتِ اطلاعاتِ دیجیتالی ذخیره می‌شود.

اگر قرار باشد عکاسی پی در پی بکنید بسته به توانایی‌های دوربین عکاسی، سنسور و تراشه به طور مداوم در یک بازه زمانی فعالیت می‌کنند. فیلمبرداری هم چنین مکانیزمی دارد.

وقتی از فیلمبرداری با نرخ ۳۰ فریم در ثانیه حرف می‌زنیم، در واقع می‌توانیم از فرایند عکاسی بگوییم که در حال ثبتِ ۳۰ فریم یا قطعه تصویر در یک ثانیه است و این ۳۰ فریم وقتی کنار هم قرار می‌گیرند حسی از حرکت به بیننده منتقل می‌شود و به آن یک ویدیو می‌گوییم. با این مقدمه شاید به این سوال که آیا فیلمبرداری با دوربین‌های عکاسی برای آن‌ها ضرر دارد یا خیر، تا حدودی آگاه شده باشیم.

محدودیت زمانی و خاموش شدن دوربین‌های عکاسی

اکثر دوربین‌های عکاسی DSLR و Mirrorless قابلیتِ فیلمبرداری را با محدودیتِ زمانی به کاربر ارائه می‌کنند. این به خاطر طراحیِ دستگاه است. دستگاه برای عکاسی است و سنسور در کنار تراشه قابلیتِ ثبتِ این همه تصویر را برای مدت طولانی ندارد. معمولاً دستگاه نزدیک به آن حد زمانی time limit داغ می‌کند overheat و خاموش می‌شود. این حد زمانی معین شده، ولی بسته به شرایط مختلف در یک محدوده متغیر است.

فیلمبرداری با دوربین عکاسی

دوربین‌های عکاسی حرفه‌ای اکثراً محدوده زمانی در حد نیم ساعت دارند. هر چند دوربین‌های سیستمِ بدونِ آینه به خاطر استفاده از فناوری‌های روز توانایی‌های بالاتری از این حیث دارند. به عنوان مثال دوربین بدون آینه‌ سونی a7S III تا ۱۳ ساعت به کاربر امکانِ فیلمبرداری بدون وقفه می‌دهد؛ البته به شرطی که یک کارت حافظه مناسب با ظرفیتِ و سرعت بالا در دوربین موجود باشد.

فیلمبرداری با دوربین عکاسی تا چه حد آسیب‌زا است؟

پس اگر بخواهیم در مورد آسیبی که فیلمبرداری می‌تواند به سنسور یا تراشه دوربین عکاسی وارد کند حرف بزنیم، باید از یک محدوده ریسک بگوییم. در واقع ما با فیلمبرداری، دوربینِ عکاسی را در معرضِ استهلاکِ بیش‌تر قرار می‌دهیم. در هر صورت قطعاتِ الکترونیکی مثل سنسور و تراشه نسبت به قطعات متحرک و مکانیکی مثل شاتر، دیرتر دچار ایراد فنی می‌شوند.

معمولاً پیشنهاد می‌شود که برای فیلمبرداری سراغِ دوربین‌هایی بروید که برای این کار ساخته و طراحی شده‌اند. هر چند برندهای مختلف، به خاطر رقابتی که در بازار وجود دارد، مدام در حال ارتقای تواناییِ دوربین عکاسی برای فیلمبرداری هستند و همانطور که گفتیم به موفقیت‌های چشمگیری در حد ۱۲ ساعت فیلمبرداری بدون داغ شدن دستگاه هم دست یافته‌اند.

فیلمبرداری با دوربین عکاسی در پروژه‌های کوچک

پس همه چیز به شرایطِ کاری، حد و اندازه‌های پروژه و توانایی‌های دوربینِ عکاسی بستگی دارد. پاسخِ این پرسش که آیا فیلمبرداری به دوربین عکاسی ضرری می‌رساند، در یک کلام بله است. فیلمبرداری به خاطر استفاده مداوم و تغییراتِ دمایی می‌تواند به سنسور آسیب وارد کند. البته این موضوع در استفاده‌های مکرر و طولانی‌مدت بروز دارند و شما می‌توانید با خیالِ آسوده از قابلیتِ فیلمبرداری دوربینِ عکاسی حرفه‌ای خود بهره‌مند شوید.

دوربین‌های عکاسی از فرایند کات آف cut-off در صورت داغ شدن بیش از حد برخوردار هستند. این به آن معنی است که به هر حال فیلمبرداری می‌تواند پردازش‌گر و سنسور را بیش از حد داغ کند و احتمالِ آسیب افزایش می‌یابد و استهلاک سرعت می‌گیرد.

همانطور که گفتیم دوربین‌های امروزی به کاربر اجازه می‌دهند که ویدیوهای با کیفیتی ضبط کند. این امکان در کنار قابلیتِ تعویض لنز و جمع و جور بودن دوربین عکاسی باعث می‌شود که برخی اصلاً به داشتن یک دوربین فیلمبرداری برای تولید محتوا فکر نکنند.

اولین موضوع این است که در صورتی که به صورتِ جدی قرار است فیلمبرداری شود و این کار قرار است مکرر در طول پروژه‌های مختلف رخ دهد، قطعاً دوربین عکاسی برای فیلمبرداری مناسب نیست.

برای مثال اگر فردی از یک لپ تاپ برای کارهایی مثل تایپ یا وب گردی استفاده کند تا کسی که از آن برای کارهای سنگین مثل ادیت در نرم‌افزارهایی مثل افترافکت یا پریمیر استفاده می‌کند، استهلاک قطعات بالاتر می‌رود.

پیشنهاد نویسنده

  • برای فیلمبرداری از دوربین عکاسی استفاده نکنید.
  • از دوربین عکاسی می‌توانید برای فیلمبرداری استفاده کنید.

این دو جمله در کنار هم معنی پیدا می‌کنند. هدف اصلی خودتان را مشخص کنید: کدام یک در کار شما مهم‌تر است؟ عکاسی یا فیلمبرداری؟ اگه قرار است فیلمبرداری کنید در چه حد و برای چه هدفی است؟ با در نظر گرفتن این مسائل می‌توانید از دوربین عکاسی خود برای فیلمبرداری در حد معقول استفاده کنید.

اما این حد معقول را چه کسی تعیین می‌کند؟ اجازه ندهید دوربین عکاسی به مرحله خاموش شدن برسد. حتماً محدودیت زمانی را که برند سازنده کاربر را از آن مطلع می‌کند آگاهی داشته باشید و معمولاً در حد ۷۰ درصد و کمتر از محدودیت استفاده کنید. مثلاً اگر ۳۰ دقیقه حداکثر زمان است، شما تا ۲۰ دقیقه و کمتر با آن کار کنید. پیشنهاد می‌کنیم اگر به طور مکرر فیلمبرداری می‌کنید، به صفحه دوربین فیلمبرداری در سایت های فروش دوربین  بروید و متناسب با پروژه‌هایتان یک مدل را خریداری کنید.

پاسخ نهایی

پس پاسخ به این سوال چیست؟ آیا فیلمبرداری با دوربین عکاسی، ضرری برای دستگاه دارد؟ بله باعث کاهش طولِ عمر سنسور و پردازش‌گر می‌شود. اما از آن جایی که این قطعات الکترونیکی هستند در نسبت با سایر قطعات مکانیکی دوربینِ عکاسی عمرِ بالاتری دارند. پس با خیالِ راحت از این قابلیت استفاده کنید، اما زیاده‌روی نکنید.

آیا شما تجربه ناخوشایندی در این زمینه داشته‌اید؟ تا چه دوربین خود را قربانی فیلمبرداری‌های طولانی مدت کرده‌اید و پایتان به تعمیرگاه باز شده است؟ به نظرتان فیلمبرداری با دوربین عکاسی تا چه حد ارزش به خطر انداختن سلامت دوربینتان را دارد؟ اگر این مقاله برای شما مفید بود، خوشحال می‌شویم آن را با دوستانتان به اشتراک بگذارید.

آشنایی با علائم لنزهای کانن

آشنایی با علائم لنزهای کانن

علائم لنزهای کانن

در این مقاله قصد دارم در مورد علائم لنزهای کانن برایتان بگویم تا در هنگام انتخاب و خرید آنها، آگاهی بیشتری در مورد هر نوع لنز داشته باشید.

این اعداد و نمادها به دو دسته کلی تقسیم می‌شوند :
  • نمایه‌هایی که مخصوص یک برند خاص بوده و برندهای دیگر از آنها استفاده نمی‌کنند.
  • نمایه‌هایی که در نامگذاری تمامی لنزها از تمامی برندها مشترک هستند.

لنزهای کانن

دسته بندی لنزهای کانن

در این بخش دسته‌بندی لنزهای کانن را بر اساس مانت‌های مختلف بررسی خواهم کرد. البته لنزهای کانن نیز همانند سایر کمپانی‌ها به دو دسته کلی پرایم و زوم تقسیم می‌شوند.

EF

تمام دوربین‌های فول فریم ۳۵ میلیمتری کانن که امروزه تولید می‌شوند به مانت EF مجهز شده‌اند. این مانت در سال ۱۹۸۷ معرفی شد. این دسته از لنزها تنها قابل نصب روی بدنه‌هایی با سنسور قطع فول فریم هستند. البته می‌توان آنها را روی سنسور‌های دیگر نیز همانند APS – C و APS – H نیز نصب کرد، ولی تصویر در این صورت کراپ خواهد شد.

EF – S

تنها تفاوت لنزهای EF – S با لنزهای EF این است که این لنزها برای دوربین‌هایی با سنسور APS – C مانند ۷۰۰D کانن طراحی شده‌اند. لنزهای سری EF – S کانن را در اغلب موارد نمی‌توان روی بدنه‌هایی با سنسور فول فریم ۳۵ میلیمتری نصب کرد، چرا که آینه در این دوربین‌ها بزرگتر است.

استفاده از لنزها روی بدنه‌هایی با سنسور فول فریم می‌تواند موجب آسیب رسیدن به عدسی عقب لنز شود. به همین دلیل مانت این دسته از لنزهای کانن طوری ساخته شده است که نتوان از آن‌ها در این دوربین‌ها استفاده کرد.

EF – M

EF – M مانت اختصاصی دوربین‌های بدون آینه‌ی سری EOS M است. این مانت تنها بر روی دوربین‌های بدون آینه با سنسور APS – C قابل نصب بوده و روی دیگر دوربین‌های DSLR یا بدون آینه نصب نخواهد شد. اگر چه می‌توان با استفاده از آداپتورهای تبدیل مانت کانن از لنزهای سری EF و EF-S روی سایر دوربین‌های این کمپانی نیز استفاده کرد.

لازم به ذکر است لنزهای مانت EF-M از دیگر مانتهای این شرکت سبکتر و کوچکتر هستند و با توجه به کوچکی این سری از دوربینها لنزهای مناسبی برای دوربین‌های بدون آینه‌ی کانن به حساب می‌آیند.

شاید مطالعه این مقاله نیز برای شما جالب باشد

ثبت نام دوره آموزشی عکاسی مقدماتی تا پیشرفته

FD

این مانت متعلق به دوربین‌های قدیمی و دستی کانن است که قبل از سال ۱۹۸۷ میلادی تولید می‌شد. به دلیل نامناسب بودن این مانت برای سیستم فوکوس خودکار، کانن تصمیم گرفت آن را منسوخ کرده و مدل جدیدی را جایگزین کند.

تولید این دسته از لنزها مدت زیادی است که متوقف شده و تنها علاقه‌مندان به دوربین‌های فیلمی و آنالوگ قدیمی از آنها استفاده می‌کنند. این لنزها را نیز با استفاده از آداپتورهای کانن می‌توان به مانت EF متصل کرد.

FDn

همان FD است، فقط پوشش قسمت جلویی لنز را ندارد و به جای آن از پوشش SSC استفاده شده است.

FL

این نیز درست همانند FD است، اما بدون توانایی اندازه گیری دیافراگم به صورت کامل.

PL

در سال ۲۰۱۲ و با معرفی دوربین‌های سری سینما و کانن C300، این شرکت مانت استاندارد سری PL را برای برخی از دوربین‌های خود معرفی کرد. لنزهایی با این مانت را تنها در دوربین‌های EOS Cinema می‌توان استفاده کرد.

معرفی علائم لنزهای کانن

لنزهای سری L کانن را می‌توان با کیفیت‌ترین و حرفه‌ای ترین نوع لنزهای این شرکت در نظر گرفت که البته قیمت بسیار بالایی هم دارند. معیار اصلی این دسته از لنزها شارپنس و کیفیت اپتیکی آنهاست که از تمام لنزهای دیگر کانن بالاتر است.

لنزهای این سری گستره‌ی وسیعی از فواصل کانونی را دربرمی‌گیرند و هر دو نوع زوم و پرایم را شامل می‌شوند. مشخصه‌ی بارز ظاهری این‌ لنز‌ها نوار قرمز رنگ باریکی است که دور المان جلویی لنز قرار دارد. تمام لنز‌های این سری از موتور‌های فوکوس USM بهره می‌برند و بسیاری از آنها در برابر گرد و غبار و رطوبت مقاوم هستند.

لنزهای سری L مخصوص دوربین‌های فول فریم ۳۵ میلیمتری کانن طراحی شده‌اند و مانت آنها EF می‌باشد، اما قابل استفاده بر روی دوربین‌های DSLR با سنسورهای APS-C و APS-H نیز هستند، اما فراموش نکنید که در این صورت زاویه‌ای بسته‌تر از حالت عادی لنز خواهید داشت.

SSC

این عبارت محفف Super Spectra coating به معنی پوشش ویژه‌ی طیف است. SSC نوعی پوشش بر روی عدسی است که بازتاب نور را از روی عدسی‌ها به حداقل می‌رساند. این پوشش سبب می‌شود مشکل Ghosting و Flare به حداقل برسد. گفتنی‌ست این پوشش باعث افزایش شفافیت و کنتراست تصاویر نیز می‌شود.

روکش عدسی‌ها در سال ۱۸۸۶ توسط Lord Rayleigh کشف و بعدها توسط کارل زایس بهبود و توسعه پیدا کرد. لازم به ذکر است که تمام لنزهای جدید کانن دارای چندین روکش هستند.

SWC

یکی دیگر از علائم لنزهای کانن SWC است که مخفف عبارت Sub-wavelength می‌باشد. روکش این دسته از لنزها می‌تواند تا میزان قابل توجهی اثر فلر را کاهش دهد. از این دسته از لنزها به عنوان جایگزینی برای SC و SSC استفاده می‌شود.

I, II, III

اعداد رومی یکی دیگر از علائم لنزهای کانن هستند که برای توصیف نسل لنز استفاده می‌شود. به عنوان مثال لنزهای ۲۴ – ۷۰ f/2.8 USM و ۲۴ – ۷۰ f/2.8 II USM؛ در واقع تنها تفاوت این دو لنز این است که لنز دوم جدیتر می‌باشد. هر دو لنز حرفه‌ای هستند ولی با با اپتیک و قیمت‌های مختلف.

USM

یکی دیگر از علائم لنزهای کانن USM است. این لنزها مجهز به موتور فوکوس اولتراسونیک ( UltraSonic Motor ) هستند که فوکوسی سریع، آرام و قدرتمند را ایجاد می‌کنند و برای فیلم برداری ایده‌آل هستند. در حال حاضر در اغلب لنزهای کانن ( لنزهای ارزان تا گران ) از این موتورها استفاده می‌شود.

همچنین این موتور فکوس خودکار اجازه‌ی استفاده از Manual focus override به معنی فکوس دستی همیشگی را حتی در حالت فکوس خودکار فراهم می‌سازد.

Micro USM

این موتور فوکوس همان USM است که کمی کوچکتر و ساده‌تر شده و هم اکنون در بیشتر لنزهای کانن مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دسته از لنزها نیز همانند برادران بزرگتر خود فوکوس دقیق، سریع و بی صدا دارند که آنها را برای فیلم برداری مناسب می‌سازد.

اگر چه این دسته در مقایسه با USM یک ضعف دارند و آن هم عدم اجازه دسترسی به تمام تنظیمات لنز به صورت دستی است. البته استثنائاتی هم وجود دارد. این دسته از لنزها امکان فوکوس کردن به صورت دستی را در تمام شرایط برای عکاس فراهم می‌کنند و از این نظر واقعا عالی هستند.

لنز Canon EF 50mm f / 1.4 USM یکی از نمونه‌های لنزهای این دسته است که هر دو موتور USM و Micro USM را در خود حای داده است.

شاید مطالعه این مقاله نیز برای شما جالب باشد

STM

این علامت مخفف عبارت Stepper Motor‌ است و نوع دیگری از موتورهای فوکوس خودکار در لنزهای کانن است که نسبت به موتور فوکوس خودکار USM، اندکی کم صداتر و روان‌تر است و برای فیلم برداری با دوربین‌های DSLR مناسب‌تر به نظر می‌رسد.

برای لنزهای STM از مکانیزم fly-by-wire focusing استفاده شده که باعث می‌شود با چرخاندن حلقه فوکوس سایز لنز تغییر نکند و هیچ عنصر خارجی به صورت فیزیکی حرکت نکند، بلکه به موتور فوکوس خودکار فرمان تغییر فوکوس را می‌دهد.

از این دست لنزها معمولا برای بدنه‌هایی که به سنسور فوکوس خودکار Dual Pixel CMOS AF یا Hybrid CMOS AF مجهز شده‌اند استفاده می‌شود. لنز‌های کیت STM ( همانند EF-S 18-55mm f/3.5-5.6 IS STM ) از همین دسته هستند که فوکوسی نرم و روان دارند.

AFD

Arc-Form Drive اولین موتور فوکوس اتوماتیک مورد استفاده در لنزهای مانت EF کانن است. سول این دسته از لنزها بسیار بلند بوده و کمی آهسته‌تر از USM هستند. همچنین زمان واکنش مطلوبی هم ندارند و به همین دلیل دوربین‌های جدید از آنها پشتیبانی نمی‌کنند.

این دسته از لنزها قابلیت تنظیم فوکوس به صورت دستی را نیز ندارند و تنها از فوکوس خودکار AF آنها می‌توان استفاده کرد.

IS

کانن برای معرفی سیستم لرزشگیر یا تثبیت کننده تصویر خود از عبارت Image Stabilizer یا به طور کوتاه، IS استفاده می‌کند. این سیستم در بعضی از لنزهای کانن استفاده می‌شود و می‌تواند لرزش‌های دست را تا حدی خنثی کرده و باعث افزایش شارپنس تصویر شود.

‏TS – E

لنزهای سری tilt – shift کانن با استفاده از عبارت ‏TS – E مشخص می‌شوند. در این‌ لنز‌ها می‌توان زاویه‌ی صفحه‌ی کانونی ( focal plane ) را نسبت به سنسور تصویر تغییر داد. این کار با خم شدن لنز به بالا و پایین ( tilt ) و حرکت جانبی لنز بر روی محور سنسور تصویر ( shift ) و همچنین چرخش لنز به دور خود ( rotation ) امکان‌پذیر می‌شود.

این عبارت معمولا در لنزهای سایر کمپانی‌ها نیز به همین صورت استفاده می‌شود و کاربردی مشابه دارد. مهمترین کاربرد این دسته از لنزها اما در عکاسی معماری و برای از بین بردن اعوجاج تصویر در فواصل کانونی واید است.

همچنین، با استفاده از این لنز‌ها می‌توان به افکت جالب مینیاتوری‌کردن دست‌یافت که در آن عمق میدان بسیار کم، صحنه‌ی عکاسی‌شده را مانند ماکتی در ابعاد کوچک می‌نمایاند. لنز‌های tilt – shif ساختار پیچیده‌ای داشته و در تمام آنها تنها از قابلیت فوکوس به صورت دستی استفاده شده و هیچکدام فوکوس خودکار ندارند. از لحاظ قیمت هم این لنز‌ها معمولا بسیار گران‌قیمت هستند.

DO

DO مخفف عبارت Diffractive Optics بوده و برای لنزهایی استفاده می‌شود که پرتوهای نور را بیش از المان‌های معمولی ( refractive ) خم می‌کنند. به همین جهت است که این دسته از لنزها معمولا بسیار کوچکتر و سبک‌تر از لنزهای مشابه خود هستند.

برای مثال، لنز EF 400mm f/4 DO IS USM به گفته‌ی کانن ۲۷ درصد کوچکتر و ۳۱ درصد سبکتر از لنزهای ۴۰۰ میلیمتری مشابه است. دور المان جلویی این دسته از لنزها یک نوار سبز قرار گرفته که از همین طریق می‌توان آنها را تشخیص داد.

UD

یکی دیگر از علائم لنزهای کانن UD یا Ultra Low Dispersion است که به لنزهایی اشاره که از المان‌هایی با همین نام استفاده می‌کنند. وجود این المان‌ها در لنز باعث می‌شود خطای کروماتیک رنگی ( Choromatic aberration ) در لنز کاهش پیدا کند.

شاید مطالعه این مقاله نیز برای شما جالب باشد

Super UD

این عبارت نمایانگر استفاده از المان‌های Super Ultra Low Dispersion در لنز است. عملکرد این دسته از لنزها درست همانند UD ها هستند، اما در اصلاح خطاهای رنگی کروماتیک عملکرد بسیار بهتری دارند.

Fluorite

یکی از مواردی که می‌تواند خطاهای رنگی را تا حد فوق‌العاده زیادی کاهش دهد، استفاده از المان‌های فلوریتی است. در دهه ۶۰ میلادی کانن توانست نوعی کریستال فلوریت را به صورت مصنوعی تولید کند و به دنبال آن اولین لنز خود مخصوص دوربین‌های SLR را با استفاده از المان‌های فلوریتی ساخت.

FT – M

یکی دیگر از علائم لنزهای کانن FT – M است که مخفف عبارت Full-Time Manual Focus می‌باشد. لنزهای این دسته این امکان را به عکاس می‌دهند که بدون اینکه لنز را روی حالت فوکوس دستی قرار دهند، از حلقه فوکوس استفاده کنند. در واقع حتی در حالت فوکوس خودکار نیز، انجام آن به صورت دستی امکان پذیر خواهد بود. لازم به ذکر است که تمام لنز‌های USM کانن دارای این ویژگی هستند.

BR

مخفف کلمه Blue Spectrum Refractive است. این تکنولوژی اولین بار با لنز Canon 35mm f/1.4 L II توسط کمپانی کانن معرفی شد. عنصر BR به منظور کاهش خطاهای کروماتیک رنگی و کم کردن مشکلات عناصر اپتیکی لنزها در اصلاح طیف نور آبی، به کار گرفته شدند. لنزهای BR کروماتیک ابریشن یا انحرافات رنگی آبی و بنفش را کاهش می‌دهند.

Macro

یکی دیگر از علائم لنزهای کانن که البته در بیشتر کمپانی‌های تولید لنز به صورت مشترک استفاده می‌شود، Macro است. لنزهای ماکرو برای عکاسی از سوژه‌های بسیار کوچک و در فاصله بسیار کم طراحی شده‌اند. همچنین لازم به ذکر است که تمام لنزهای ماکرو کانن بزرگنمایی معادل ۱:۱ دارند.

Compact Macro

این لنزها نیز درست همانند لنزهای ماکرو هستند، منتها با این تفاوت که از فاصله بسیار نزدیک‌تری می‌توانند روی سوژه فوکوس کنند. تا آنجا که من می‌دانم ، تنها یک لنز از این دسته توسط کانن تولید شده است، یعنی EF 50mm f / 2.5 Compact Macro.

یک مبدل اختصاصی نیز برای این لنز در دسترس است که باعث افزایش توان لنز می‌شود، در واقع فاصله بین عناصر داخلی و جلویی لنز را با سوژه بیشتر می‌کند تا به حداقل فاصله قابل انتظار برای فوکوس برسیم. بزرگنمایی این دسته از لنزها نیز ۱:۱ است. همچنین به آن Canon Life-size Converter EF گفته می‌شود.

شاید مطالعه این مقاله نیز برای شما جالب باشد

MP – E

یکی دیگر از علائم لنزهای کانن MP – E است که فقط یک لنز با چنین نامگذاری وجود دارد ، و آن هم لنز Canon MP-E 62mm f / 2.8 1-5x ماکرو است. MP – E به معنای بزرگنمایی ماکرو بسیار زیاد است.

این دسته از لنزها فقط دارای قابلیت فوکوس دستی هستند و نمی‌توانند روی بی نهایت هم فوکوس کنند. در عوض، می‌تواند بزرگنمایی بین ۱:۱ تا ۱:۵ داشته باشند.

CN – E

با معرفی دوربین C300 کانن لنزهایی برای این دوربین ها با سری CN – E که مخفف Cinema EOS است، را معرفی کرد. این دسته از لنزهای گران قیمت، نسبت به لنزهای عکاسی همگی دارای طراحی مشکی و قرمز هستند که نشان دهنده این است که جزو لنزهای سری L نیز به حساب می‌آیند. این لنزها دارای فوکوس دستی و رینگ جدا برای کنترل دیافراگم می باشند.

Soft Focus

یکی دیگر از علائم لنزهای کانن Soft Focus است. در این دسته از لنزها با استفاده از ویژگی‌های اپتیکی خاص تصاویری سافت و نرم ثبت می‌شوند. این لنزها در میان عکاسان سینمایی و همچنین عکاسان پرتره محبوبیت ویژه‌ای دارد، چرا که با توجه به افکت دراماتیکی که به عکس اضافه می‌کند، تمام ایرادات و اشکالات پوست سوژه را از بین می‌برند.

این ویژگی باعث می‌شود بوکه‌های تشکیل شده در پس زمینه نیز جذاب‌تر باشند. همچنین کار عکاس را در مرحله پس پردازش و برای ریتاچ صورت سوژه راحت‌تر می‌کند. البته تنها یک لنز از این سری تا به امروز ساخته شده است.

 

تفاوت دوربین‌‌‌‌های فول فریم و کراپ دار

full frame vs crop sensor

دوربین‌‌‌‌های دی اس ال آر  در دو فرمت فول فریم   و کراپ یا هاف فریم عرضه می‌شوند. این دسته بندی بر اساس ابعاد حسگر(سنسور) صورت گرفته است. حسگر‌‌‌‌های فول فریم دارای همان ابعاد فیلم‌‌‌‌‌های ۳۵ میلی‌متری هستند (یعنی ۲۴*۳۶) در حالی که حسگر‌‌‌‌های کراپ در ابعاد کوچک‌تری(حدود ۱۵*۲۴) تولید می‌شوند.

هر یک از سازندگان دوربین‌‌‌‌های دیجیتال از ضریب خاصی برای سایز سنسور کراپ دوربین هایشان استفاده می‌کنند. این ضریب برای دوربین‌‌‌‌‌های نیکون ۱.۵ است برای دوربین‌‌‌‌‌های کانن ۱.۶ است.

https://saeidpix.ir/wp-content/uploads/2022/06/c519980f661d0773d8195ebcc7692710.jpg

نکته: اندازه‌ی سنسور ربطی به تعداد مگاپیکسل‌ها ندارد. برای مثال رزولوشن ۲۴ مگاپیکسلِ دوربین فول‌ فریم با دوربین کراپ دار تفاوتی ندارد.

 

زاویه یا میدان دید:

اگر از یک لنز یکسان در دوربین‌‌‌‌های فول فریم و کراپ دار استفاده کنیم چون دوربین فول فریم دارای سنسور بزرگتری است زاویه باز تری را تحت پوشش قرار می‌دهد. ولی دوربین کراپ دار زاویه محدودتری نسبت به فول فریم را پوشش می‌دهد. بطور مثال می‌توانید این آزمایش را با دوربین D850  نیکون که فول فریم است با یک دوربین کراپ دار مانند D7200 نیکون   با یک لنز یکسان مانند ۲۴-۷۰  انجام دهید.

فاصله کانونی

اگر شما یک لنز ۵۰ میلی متر را بر روی دوربین فول فریم بگذارید و عکاسی کنید همان فاصله کانونی ۵۰ میلی متر را خواهید داشت اما اگر این لنز را بر روی یک دوربین کراپ دار بگذارید عکسی که شما خواهید دید مشابه زاویه دید عکسی است که با لنز ۷۵ میلی متر بر روی دوربین فول فریم گرفته اید. دلیل این امر این است که چون سنسور کراپ دار شما دارای ضریب ۱.۵ است و از سنسور فول فریم کوچکتر است لذا این ضریب روی زاویه دید و در نهایت فاصله کانونی شما تاثیر می‌گذارد. در واقع این ضریب ضرب در فاصله کانونی یعنی ۵۰ می‌شود.

از تفاوت‌‌‌‌های دیگر این دو نوع دوربین می‌توان به عملکرد در نور کم اشاره کرد که دوربین فول فریم در نور کم کیفیت بهتری دارد. دلیل این امر این است که فتوسایت‌های سنسور دوربین‌‌‌‌‌های فول فریم بزر‌گ‌تر هستند، و به همین دلیل فوتون‌های بیشتری روی فتوسایت‌ها قرار می‌گیرند و داده‌‌‌‌‌های بیشتری برای کار فراهم می‌کنند.

پانوراما به زبان ساده

بررسی لنز کانن EF 50 1.8